Verkiezingen voor Provinciale Staten mogen niet op al te veel aandacht rekenen. Zeker nu een nieuw kabinet in de maak is en ‘belangrijker’ nieuws de voorpagina’s vult. Ook de roze kiezer laat zich misschien niet al te veel gelegen liggen aan de provinciale besturen. En dat is een beetje hun eigen schuld. Want ook de provincie kan haar bijdrage leveren aan een maatschappij waar homovijandigheid wordt bestreden, sociale acceptatie wordt gestimuleerd en specifieke behoeftes van roze groepen worden ingevuld.
Om te beginnen kan een provincie uitspreken dat haar beleid een bijdrage moet leveren aan non-discriminatie. Noord-Holland doet dat bijvoorbeeld. Vanuit dat uitgangspunt blijkt er ineens veel mogelijk. Gemeenten worden geacht de Wet Maatschappelijke Ondersteuning vorm te geven. Provincies zijn toezichthouders en hebben de taak ondersteuning te bieden aan groepen die van deze wet gebruik willen maken. Maar wat nu als een gemeente geen aandacht wil schenken aan homoseksuele of lesbische verstandelijk beperkten die behoefte hebben aan lotgenoten? In de eigen gemeente kunnen ze wellicht niet terecht. Juist de WMO is er om dat soort mensen, ook al is er reistijd mee gemoeid, ook voluit de kunnen laten deelnemen aan de maatschappij. Stimulering vanuit de provincie is dan belangrijk.
Stimuleren
Provincies hebben verschillende stimuleringsfondsen. Een gemeente die een bestemmingsplan wil wijzigen om een verzorgingstehuis te bouwen voor ouderen, zou gestimuleerd kunnen worden ook aan roze woonvoorziening voor ouderen te denken. Jongeren en jeugdbeleid? Projecten om provinciebreed voorlichting of anti-discriminatiecampagnes vorm te geven liggen onder handbereik.
In het hele land worden homo-ontmoetingsplaatsen ontmoedigd of opgedoekt. Maar een doordacht beleid van de provincie ontbreekt. De vraag of het medicijn niet erger is dan de kwaal die men denkt te bestrijden wordt niet gesteld.
Flink aantal terreinen
Zo is er een flink aantal terreinen waar de provincie kan laten zien te snappen dat diversiteit in de samenleving een groot goed is, dat tolerantie en acceptatie niet vanzelf komt en dat homoseksualiteit een onlosmakelijk onderdeel is van de samenleving dat aandacht verdient. Als een op de drie homo’s of lesbo’s zijn of haar gedrag aanpast omdat ze bang zijn voor reacties uit de omgeving dan is dat een signaal om landelijke en gemeentelijk in actie te komen. Maar ook in de provincie.
Maar zoals gezegd, de meeste provincies hebben hiervoor een perfect ontwikkelde blinde vlek. Dus wordt het tijd dat we met elkaar stevig aan de bel trekken. Zodat ook de provincie als bestuurslaag haar roze verantwoordelijkheid neemt.
Er valt wél wat te kiezen
Het wordt wel eens vergeten dat de leden van provinciale staten die we op 7 maart 2007 kiezen op hun beurt een nieuwe Eerste Kamer kiezen. En die Eerste Kamer kan grote invloed hebben. Juist met een kabinet met het CDA én de ChristenUnie, is het van belang dat voldoende tegenwicht kan worden geboden. Zodat de PvdA scherp blijft en ons tafelzilver niet verkwanselt. Maar ook om CDA en ChristenUnie er bij voortduring aan te herinneren dat het nastreven van dogma’s niet hoort bij een regeringspartij. Getuigenispolitiek doe je in de oppositie, regeringsverantwoordelijkheid nemen wil zeggen dat je beleid maakt voor alle Nederlanders.
Vanuit die invalshoek is er met de provinciale staten wel wat te kiezen. De kleur van de provincies zal de kleur bepalen van de Eerst Kamer. Wordt het een kopie van de machtsverhouding in de Tweede Kamer of is een roze rand dieper in te kleuren. Dus kijk niet alleen naar de regionale programma’s, maar kijk ook wie door de partijen worden afgevaardigd naar de Eerste Kamer. Op hen stemmen kunnen we niet, maar van beïnvloeding is toch zeker wel sprake als we onze stem laten horen en het roze belang nastreven.
De provincie mag dan wel het stiefkind zijn in de politiek, deze statenverkiezingen en de keuze van de nieuwe Eerste Kamer kunnen we aangrijpen om te zorgen voor de broodnodige balans die we de komende vier jaar nodig hebben. Zo’n kans krijgen we niet twee keer – stemmen dus!
Frank van Dalen
voorzitter COC Nederland